Postautor: tg3a » 24 lip 2013, o 10:11
Witam.
Problem polega na tym, jakie wzory można uznać za podstawowe.
Tak najbardziej "ab ovo" to należałoby przyjąć za podstawę przebieg prądu w postaci np. I=Io*cos(ωt), wówczas z prawa Ohma U_r=R*Io*cos(ωt) (to oczywiście wiesz), natomiast U_c należałoby policzyć z podstawowego równania opisującego kondensator: U=Q/C, gdzie ładunek jest po prostu całką oznaczoną z prądu, wziętą w granicach całkowania od 0 do t.
Oczywiście to wykracza poza typowy poziom nauki w technikum (a w każdym razie wykraczało w moich czasach), więc myślę, że można tu przyjąć za wiedzę podstawową, że U_c=Xc*Io*cos(ωt-Π/2), czyli, że napięcie na kondensatorze jest równe co do modułu iloczynowi prądu przez reaktancję kondensatora (wzór na tę reaktancję też znasz, zresztą rafal.220 go przytoczył), ale jest opóźnione o 90°, czyli Π/2.
Całe napięcie zasilające układ to po prostu suma U_r+U_c.
Średnia moc wydzielająca się w oporniku to, jak podano w zadaniu, średnia wartość (U_r)^2/R, co w przypadku przyjęcia za podstawę prądu sprowadza się do średniej wartości I^2*R. W celu policzenia średniej za okres trzeba zastosować wzór cos^2(x)=0.5+0.5*cos^2(2x); średnia wartość 1-szego składnika to 0.5, a 2-giego to 0 (bierzemy tutaj dwa pełne okresy, bo jest 2x, a kosinusoida jest jednakowa co do powierzchni nad osią i pod osią).
Średnia moc wydzielająca się w całym układzie to średnia wartość (U_r+U_c)*I. Po wymnożeniu i podstawieniu otrzymamy 1-szy składnik identyczny z mocą wydzielaną w oporniku, i wystarczy zająć się tym drugim.
Tu z kolei przydadzą się następujące wzory z trygonometrii:
cos(x-Π/2)=sin(x) (to wynika ze wzoru na kosinus różnicy lub ze wzorów redukcyjnych)
cos(x)*sin(x)=0.5*sin(2x) (zwykle znany w postaci 2*sin(x)*cos(x)=sin(2x))
I trzeba również zauważyć, że sin(2x) jest funkcją okresową, i tu też interesuje nas jej wartość średnia z dwóch okresów.
Oczywiście ta wartość średnia jest równa zeru, i stąd wynika, że obie moce są sobie równe.
Mam nadzieję, że poradzisz sobie z uzupełnieniem brakujących podstawień i przekształceń.
Powodzenia.