2. Charakterystyka błędów systematycznych i przypadkowych
3 Definicja decybela i skale decybelowe opisać własciwości i zastosowania
Ad1 – wszystkie wymienione cyfry wyniku oprócz pierwszej od lewej strony są zbędne a zatem odrzuca się je jeśli należą do ułamka , a zastępuje się jeżeli należą do części całkowitej
- jeżeli ciąg odrzuconych zbędnych cyfr tworzy liczbę mniejszą od 5000 to cyfry się nie zmienia , a jeśli jest większy to pozostała ostatnią cyfrę zwiększamy o jeden
- jeśli ciąg zbędnych cyfr tworzy liczbę równą 5000 … to pozostałej niepewnej cyfry ni zmienia się jeżeli była parzysta , a gdy była nieparzysta to zwiększa się ją o jeden
Ad 2 Błąd systematyczny - błąd wynikający z zastosowanej metody pomiaru lub innych przyczyn (np. nie dających się wykluczyć, ale znanych zjawisk mających wpływ na pomiar), zwykle zmieniający wyniki pomiaru jednostronnie. Błąd przypadkowy – rodzaj błędu pomiaru, nie wynikający z czynników systematycznych, powtarzalnych. Nie można z góry przewidzieć jego wartości w kolejnych pomiarach. Informację na temat skali występowania tego błędu można uzyskać po wykonaniu serii pomiarów i wyliczeniu wybranej miary zróżnicowania rozkładu, np. odchylenia standardowego.
Błąd systematyczny – wystepuje wtedy gdy przy prostym pomiarze wystepuje ta sama różnica między wartościami zmierzonymi i wartościa rzeczywistą , natomiast rozrzut wyników jest duży
Błąd przypadkowy – występuje wtedy , gdy obserwujemy rozrzut wyników pomiarów był większy lub mniejszy od x0.
Ad3. Decybel, dB - logarytmiczna jednostka miary równa 1/10 bela.
Decybeli używamy w sytuacji, gdy chcemy porównywać wielkości zmieniające się liniowo w bardzo szerokim zakresie, a interesują nas zmiany względne (np. procentowe). Przykładem takiej sytuacji jest pomiar wielkości, których zmiany ludzkie zmysły rejestrują zgodnie z prawem Webera-Fechnera.
Jednostką podstawową jest bel , jednak przyjęło często używa jednostki pochodnej - 10 razy mniejszej (stąd przedrostek decy). Wartości wyrażane w decybelach odnoszą się do stosunku dwóch wielkości P do pewnej wielkości odniesienia P0
Skala logarytmiczna – rodzaj skali pomiarowej, w której mierzona wartość wielkości fizycznej jest przekształcana za pomocą logarytmu.
Wartości na skali logarytmicznej są zawsze bezwymiarowe, to jest albo podawane w odniesieniu do pewnej jednostki, albo będące logarytmami wielkości niemianowanych. Skala musi również mieć zdefiniowaną używaną podstawę logarytmu.
Zgodnie z właściwościami logarytmu, skala logarytmiczna może być używana jedynie do odwzorowania wielkości dodatnich. Najczęściej używa się logarytmów dziesiętnych oraz logarytmów naturalnych tj. o podstawach równych odpowiednio 10 i e.
Przy odwzorowaniu wielkości w skali logarytmicznej, używane są często specyficzne jednostki miary, właściwe dla danej dziedziny, np. Bele (B) i decybele (dB) w elektronice i przetwarzaniu sygnałów czy Nepery w akustyce.
Skale logarytmiczne są szeroko stosowane w nauce i technice dla odwzorowania wielkości, które przyjmują wartości z szerokiego zakresu liczb. Przykłady skal logarytmicznych:
• Skala Richtera - do określania amplitudy drgań wstrząsów sejsmicznych.
• Skala decybelowa - do określania poziomu wielkości elektrycznych i akustycznych.
• Skala pH - do określania kwasowości i zasadowości wodnych roztworów związków chemicznych.
• Interwały w muzyce.
• Skala entropii w termodynamice.
• Skala Krumbeina - dla określania wielkości ziaren w geologii.
• Skala wielkości gwiazdowych.
Należy zaznaczyć, że skala logarytmiczna jest w pewnych zastosowaniach skalą naturalną, ze względu na to, że niektóre ludzkie zmysły (np. słuch) reagują na bodźce w sposób logarytmiczny a nie liniowy.
Dobrze ?? Jak coś jest źle prosze poprawić jak czegos brakuje prosze dopisać bo nie wiem jak z własciowściami skal logarytmicznych Pozdrawiam
